اَلصَّلٰوۃُ وَالسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُوْلَ اللّٰہ وَعَلٰی اٰلِکَ وَ اَصْحٰبِکَ یَا حَبِیْبَ اللّٰہ

شد قبلۂ دِلم چو بہ کعبہ طواف را

پُرنور کرد از رُخِ روشن مَطاف را

بارِید دُر ز نرگس و سیراب تر نمود

گل را و چاہ را و صراحیِ صاف را

اے مہر جلوئہ چو رُخِ مہر ما بکن

ورنہ خجل نشیں کہ چہ حاجت گزاف را

افشاند گل ز لعل و زاں گل بساعتے

بخشید نور آئینہ کوہِ قاف را

دل پارہ پارہ کرد خدنگِ نگاہِ یار

ہم تیرِ او بدوخت لبِ ہر شگاف را

آوُردہ ایم کاسۂ سر را بخدمتش

زاں آرزو کہ بشکند آں مہِ صحاف را

اے دست گیر دستِ نعیمِؔ حزیں بگیر

آنجا کہ ُحزن نیست مر اہلِ عفاف را