اے دل! مدام بندۂ آں شہریار باش بے غم ز گردشِ فلکِ کج مدار باش ہرگز مپیچ گردنِ تسلیم ز امرِِِ دوست چوں کوہ در طریقِ رِضا اُستوار باش بے سوزِ عشق، زیست بود شمعِ بے فروغ پروانہ وار مردِ محبت شعار باش لوحِ جبینِ خویش بہ خاکِ درش بِسائے با روزگار ہمدم و با بخت یار باش دل را بہ دامِ گیسوئے جاناں اسیرِ کن و زبندِ راہ و رسمِ جہاں رستگار باش از عشقِ دوست قطع مکن رشتۂ اُمید آسودہ از ہجومِ غمِ روزگار باش اے دل کنوں کہ بارِ امانت گرفتہ ای محنت بہ جانِ خویش کش و بُرد بار باش سر در رہش فدا کن و دل بر رُخش نثار خون از جگر چکان و بچشم اشکبار باش تا دُرد نوشِ ساقئ کوثر شدی نصیؔر سرشارِ بادۂ کرمِ کردگار باش (عرشِ ناز)
top of page
نعت کی خوشبو گھر گھر پھیلے
bottom of page